باغ‌های گلابی کشور اغلب با استفاده از پایه‌های بذری احداث شده که دارای تنوع بوده و پابلند می‌باشند. استفاده از پایه‌های نیمه‌پاکوتاه‌کننده کوئینس به‌دلیل حساسیت به تنش‌ها موفق نبوده و لذا استفاده از پایه نیمه‌پاکوتاه‌کننده نظیر پیرودوارف مدنظر بوده است. به‌منظور بررسی تأثیر این پایه، در طی یک تحقیق سه ساله (91 تا 93) تاثیر آن روی رشد و آغاز باردهی نهال‌های چهار رقم مهم تجاری گلابی کشور شامل درگزی، اسپادونا، لوئیزبون و بیروتی موردارزیابی قرار گرفت. درختان با تراکم 333 درخت در هکتار کشت و به فرم محور مرکزی تغییریافته هرس شدند. نتایج بیانگر بیش‌ترین رشد قطری پایه، رقم، ارتفاع درخت، تعداد شاخه فرعی و رشد سالیانه در ترکیب پایه پیرودوارف با رقم اسپادونا و سپس در ارقام درگزی و لوئیزبون بود. کلیه نهال‌های تولیدی در مقایسه با استاندارد نهال بذری قطر بیش‌تر و ارتفاع کم‌تری داشتند. هم‌چنین رقم بیروتی بر روی این پایه با کم‌ترین قطر پایه و رقم در مقایسه با رقم اسپادونا کوتاه‌ترین ترکیب پیوندی بود. کلیه ارقام روی این پایه در سال دوم تولید شکوفه و درسال سوم باردهی داشتند، به‌صورتی که بیش‌ترین تراکم شکوفه و نسبت اسپور به سطح مقطع تنه در رقم درگزی و بیش‌ترین تراکم اسپور در طول شاخه در رقم بیروتی دیده شد. بر این اساس، پایه پیرودوارف با کاهش ارتفاع حدود 30% ارتفاع درخت و آغازش گل و میوه به ترتیب در سال دوم و سوم پس از کاشت، می‌تواند به‌عنوان گزینه‌ای مطلوب برای درختان نیمه‌پاکوتاه گلابی باشد.

 معمولا از کاشت بذر (و البته کاشت قلمه) برای تولید پایه‌های بذری و استفاده از آنان در برنامه‌های پیوند زنی درختان گلابی استفاده می‌شود. برای حدود ۱۲ هفته می‌بایست بذر‌ها در میان خاک اره و یا پیت موس مرطوب در دمای ۴-۲ درجه قرار بگیرند تا نیاز سرمایی آنان برطرف شود. بذر‌ها را می‌توان در مخلوطی از خاک برگ+شن و در عمق حدود ۱٫۵ سانتیمتری کاشت و در مکانی روشن با دمای حدود ۲۰ درجه قرار داد و زمانی که به ارتفاع ۱۰ سانتیمتری رسیدند نسبت به جابه جایی گیاهان جوان و کاشت در گلدان بزرگتر اقدام کرد.

نحوه ی کاشت بذر گلابی از طریق پیوند نیز امکان پذیر است. از شیوه‌های مختلفی در پیوند زنی می‌توان استفاده کرد که معمولی‌ترین آنان روش پیوند شکمی است که در اواخر تابستان اجرا می‌شود. روش دیگر پیوند زنی پیوند زبانه‌ای است که این روش بخصوص در گلابی‌های آسیایی کاربرد دارد و نتایج خوبی بدست می‌آید. در روش پیوند زنی پیوندک را از درختانی که خصوصیات مناسبی در کیفیت و کمیت میوه دهی دارند تهیه می‌کنند، اما پایه را می‌توان از بین درختان گلابی (که از طریق کاشت بذر و یا قلمه بدست آمده اند) درختان به (برای خاک‌هایی با زهکش خوب، این پایه موجب پاکوتاه شدن درخت می‌شود)، پایه زالزالک (برای خاک‌های شنی و سنگلاخی) انتخاب کرد. در بین گونه‌های مختلف درختان گلابی از گونه‌های متفاوتی با توجه به شرایط محیطی می‌توان به عنوان پایه استفادهع کرد مثلا پایه‌های بذری گلابی مناسب خاک‌هایی است که بافتی ریز دارند و از نظر زهکش شرایط چندان مناسبی ندارند. P.ussuriensis (گلابی سیبریایی) و P.communis (گلابی اروپایی) نسبت به سرما مقاومت‌تر از سایر پایه‌ها هستند بنابراین در مناطقی که احتمال سرمای شدید زسمتانی وجود دارد بیشتر استفاده می‌شوند. P.pyrifolia (گلابی شنی ژاپنی) و همچنین P.fauriei (گلابی نخودی کره ای) همانند پایه به موجب پاکوتاه شدن و کوتاهی قامت درخت پیوندی می‌شوند.