گوجه سبز درختی است مرتفع و افراشته دارای شاخه های گسترده و فرم باز. ارتفاع آن به 12-7 متر می رسد. برگها ساده و متناوب و دارای دندانه های بسیار ریز و به رنگ سبز درخشان می باشد.درختان گوجه سبز در نواحی معتدل بهترین رشد را دارند و در آب و هوای ملایم به رنگ‌های ارغوانی، قرمز، نارنجی، زرد و سبز روشن در می‌آیند. آب و هوای سرد باعث ایجاد رنگ قهوه‌ای و ظاهر نامطلوب میوهٔ گوجه سبز می‌شود.

آب و هوای گرم و خشک تابستانی را ترجیح می دهد. سرما را تحمل می کند ولی باید از سرمای بهاری محافظت شود. خاک لومی، شنی و غنی و با زهکش خوب را ترجیح می دهد. خاکهای قلیایی و شور را تحمل نمی کند. در تابش نور مستقیم خوب رشد می کند.

این درخت هر نوع خاکی را می تواند تحمل کند به شرط آنکه زهکش آن مناسب باشد چون به آب ایستادگی حساس است. در کل خاک غنی و حاصلخیز با زهکش مناسب بهترین خاک برای رشد آن است.

در اوایل کشت نهال که گیاه جوان است باید آبیاری منظم و عمیق باشد تا هم گیاه خشک نشود و هم سیستم ریشه ای آن عمیق شود تا وقتی گیاه بالغ شده بتواند آب را از اعماق جذب کند و به خشکی مقاوم شود پس گیاه بالغ نیاز آبی کمی دارد اما باز هم باید توجه داشت که خشکی رخ ندهد به ویژه در زمان رسیدن میوه چون میوه چروک و کوچک می شود.

ازدیاد گوجه سبز، بیشتر به طریق پیوند و تا حدودى به‌وسیله (قلمه‌زدن) و (خوابانیدن) انجام مى‌گیرد. از (نهال‌هاى بذری) هلو، زردآلو، بادام، خود آلو و گوجه را مى‌توان به‌عنوان پایه استفاده کرد. در آمریکا، پایه هلو نتیجه بهترى داده و مرسوم‌تر است

 ازدیاد آلو و گوجه، بیشتر به طریق پیوند و تا حدودى به‌وسیله (قلمه‌زدن) و (خوابانیدن) انجام مى‌گیرد. از (نهال‌هاى بذری) هلو، زردآلو، بادام، خود آلو و گوجه را مى‌توان به‌عنوان پایه استفاده کرد. در آمریکا، پایه هلو نتیجه بهترى داده و مرسوم‌تر است. استفاده از گیلاس چینى باعث ایجاد درختان پاکوتاه مى‌شود.